ไข้

ไข้ที่เกิดจากติดเชื้อไวรัสที่พบได้บ่อย เช่น

• โรคหวัดธรรมดา โรคไข้หวัดใหญ่ โควิดและโรคไข้เลือดออก

• โรคหัด โรคคางทูม โรคอีสุกอีใส โรคโปลิโอ โรคหัดเยอรมัน

• โรคพิษสุนัขบ้า โรคไข้สมองอักเสบ โรคไข้ทรพิษ

• โรคเริม โรคงูสวัด โรคไวรัสตับอักเสบ โรคตาแดงจากไวรัส

• โรคเอดส์

เชื้อไวรัส หรือไวรัส (Virus) คือ สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กมาก เล็กกว่าแบคทีเรียหลายเท่า ขนาดของไวรัสเท่ากับ 20 ถึง 300 นาโนเมตร (Nanometre) และสามารถทำให้เกิดโรค (การติดเชื้อไวรัส หรือ โรคติดเชื้อไวรัส Viral infection) ในคนได้หลายโรค

ไวรัสมีลักษณะพิเศษกว่าสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ได้แก่

1.ไวรัส ไม่สามารถอยู่เป็นอิสระด้วยตัวเองได้ พวกเขาจำเป็นจะต้องอาศัยอยู่ในเซลล์ของสัตว์อื่น ๆเสมอ เช่น ไวรัสตับอักเสบ ต้องอาศัยอยู่ภายในเซลล์ตับและแบ่งตัวเพิ่มจำนวนมากขึ้นภายในเซลล์ ถ้าไวรัสออกมาอยู่นอกเซลล์จะไม่สามารถมีชีวิตและเพิ่มจำนวนได้

2.เราไม่สามารถมองเห็นเชื้อไวรัสด้วยตาเปล่าได้ และไม่สามารถมองเห็นด้วยกล้องจุลทรรศน์ธรรมดา กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน (Electron microscope) ซึ่งต้องใช้กำลังขยายนับแสนเท่าจึงจะมองเห็นตัวไวรัสได้

ชนิดของไวรัส

1.แบ่งตามชนิดของสารพันธุกรรมนิวคลีอิคแอซิด (Nucleic acid) ที่ศูนย์กลางของตัวไวรัสเป็นดีเอ็นเอ (DNA) และอาร์เอ็นเอ (RNA)

2.แบ่งตามรูปร่างของเปลือกโปรตีน (Capsid) ที่หุ้มอยู่รอบตัวไวรัส เช่น อาจมีรูปร่างหลายเหลี่ยม หรือเป็นเกลียว เป็นต้น

3.แบ่งตามชนิดของเปลือกไขมันรอบตัวไวรัส (Lipid envelope)

4.แบ่งตามลักษณะการแบ่งตัวของไวรัส

5.แบ่งตามอวัยวะที่ไวรัสเข้าไปอยู่และทำให้เกิดโรค เช่น

• ไวรัสตับอักเสบ (Hepatitis virus) จะเข้าไปอาศัยอยู่ในเซลล์ตับ

• ไวรัสสมองอักเสบ (Encephalitis virus) จะเข้าไปอาศัยอยู่ในเซลล์สมอง เป็นต้น

6.แบ่งตามพยาธิสภาพ (Pathology) ที่เกิดในร่างกายมนุษย์ เช่น

• การทำลายเซลล์โดยตัวไวรัสเองโดยตรง (Direct cytopathic effect)

• การทำลายเซลล์ที่มีไวรัสโดยระบบภูมิคุ้มกันต้านทานโรคของร่างกายเอง

• การทำให้เซลล์ที่ไวรัสเข้าไปอยู่กลายเป็นเซลล์มะเร็ง (Oncogenic virus)

วิธีการและขั้นตอนที่ไวรัสทำให้เกิดโรคกับร่างกาย

1.ไวรัสเกาะติดกับผนังเนื้อเยื่อหุ้มรอบเซลล์ (Cell membrane) โดยมากที่ผนังเนื้อเยื่อหุ้มรอบเซลล์จะมีตัวรับ (Receptor) ที่เหมาะกับโครงสร้างของไวรัสอยู่ด้วยจึงจะทำให้ไวรัสมาเกาะติดได้ง่าย

2. ไวรัสรุกรานเข้าภายในเซลล์และเริ่มแบ่งตัวเพื่อเพิ่มปริมาณ

3. ไวรัสสร้างโปรตีนที่เหมาะกับสภาพความเป็นอยู่ของไวรัสภายในเซลล์ ทำให้ไวรัสที่เพิ่มขึ้นและสามารถอยู่อาศัยภายในเซลล์ได้

4.ไวรัสจะเข้าไปที่นิวเคลียสของเซลล์มนุษย์และกำหนดให้ลดการสร้างโปรตีนปกติของเซลล์นั้นๆ แต่จะสร้างเฉพาะโปรตีนที่เป็นประโยชน์กับไวรัสเท่านั้น ทำให้การทำงานของเซลล์เพื่อประโยชน์ของร่างกายลดลง

5.ท้ายที่สุด ไวรัสจะใช้เซลล์มนุษย์เป็นโรงงานผลิตไวรัสออกมาจำนวนมหาศาล ในขณะเดียวกันเซลล์นั้นก็ไม่สามารถทำหน้าที่ได้ตามปกติจึงเกิดอาการของโรคตามมา ต่อมาเมื่อถึงระยะหนึ่ง เซลล์ที่ติดเชื้อไวรัสนั้นก็จะตายหรือถูกทำลายไป ไวรัสที่อยู่ในเซลล์นั้นก็จะเคลื่อนย้ายเข้าไปยึดครองเซลล์อื่นๆที่อยู่ใกล้เคียงต่อไป ถ้าเซลล์ของอวัยวะนั้นๆถูกทำลายไปเป็นจำนวนมาก ก็จะเกิดอาการของโรคขึ้นมาอย่างชัดเจน เช่น

• ไวรัสตับอักเสบ ทำให้เกิดภาวะตับวาย (Liver failure)

• ไวรัสสมองอักเสบทำให้เกิดอาการหมดสติ ไม่รู้ตัว ชัก โคม่า (Coma)

• ไวรัสโรคพิษสุนัขบ้า (Rabies) ทำลายเซลล์ประสาททำให้เกิดอาการเกร็งของกล้าม เนื้อ หมดสติ และเสียชีวิต

6.การติดเชื้อไวรัสหลายชนิดโดยเฉพาะโรคหวัด (Common cold) โรคไข้หวัดใหญ่ (Influenza) โรคหัด (Measle) โรคอีสุกอีใส (Chicken pox) ร่างกายจะสร้างภูมิคุ้มกันต้านทาน (Antibody) ต่อเชื้อไวรัสได้ทันท่วงที โดยมากจะไม่เกิน 2 สัปดาห์หลังจากได้รับเชื้อไวรัสเข้าไปในร่างกาย ภูมิคุ้มกันต้านทานนี้สามารถทำลายเชื้อไวรัสได้ และทำให้หายจากโรคได้โดยไม่เกิดความเสียหายต่ออวัยวะนั้นๆ

ไวรัสเข้าสู่ร่างกายได้โดย

1.ทางการหายใจ เช่น ไวรัสโรคหวัดธรรมดา ไวรัสโรคไข้หวัดใหญ่ ไวรัสโรคไข้หวัดนก โควิดไวรัสที่ทำให้เกิดปอดอักเสบ ไวรัสโรคหัด

การไอ จามรดกัน การจูบกับคนที่เป็นโรค ทำให้มีการเคลื่อนย้ายถิ่นฐานโดยไวรัสจะอยู่ในเซลล์ที่ปะปนออกมากับน้ำมูก น้ำลายที่ผู้ป่วยปล่อยออกมา

2.ทางเลือด เช่น โรคเอดส์ โรคไวรัสตับอักเสบทุกชนิด อาทิได้รับเลือดที่มีเชื้อ ใช้เข็มฉีดยาที่เปื้อนเลือดผู้ป่วย เลือดที่มีเชื้อไวรัสเข้าปาก เป็นต้น

3.ทางการมีเพศสัมพันธ์กับคนที่เป็นโรคหรือเป็นพาหะโรค (Carrier) ของเชื้อไวรัส เช่น โรคเอดส์ โรคหูดหงอนไก่ (Condyloma acuminatum) ซึ่งมีสาเหตุมาจากไวรัสเอชพีวี (HPV ,Human papilloma virus) ซึ่งทำให้เกิดการติดเชื้อเอชพีวีที่อวัยวะเพศหญิง โรคเริมอวัยวะเพศ (Herpes progenitalis) ซึ่งมีสาเหตุจากไวรัสเฮอร์ปีส์ซิมเพล็กซ์ชนิดที่ 2 (Herpes simplex virus type 2)

4.ทางการตั้งครรภ์โดยเชื้อไวรัสแพร่จากแม่ไปสู่ลูก เช่น เชื้อไวรัสเอชไอวี (HIV) เชื้อไวรัสตับอักเสบ เชื้อไวรัสซีเอ็มวี (CMV) โรคหัดเยอรมัน (Rubella)

5.ทางการสัมผัสทางผิวหนังโดยตรง เช่น ไวรัสโรคอีสุกอีใส (Chicken pox) โรคไข้ทรพิษ (Small pox)

6.ทางการถูกสัตว์ที่เป็นโรคกัด เช่น ไวรัสโรคกลัวน้ำ/โรคพิษสุนัขบ้า (Rabies) สามารถเข้าสู่ร่างกายทางบาดแผลที่ถูก สุนัข แมว ค้างคาวกัด เป็นต้น

7.เข้าทางตา เช่น ไวรัสที่ทำให้เกิดโรคตาแดงจากไวรัส (Viral conjunctivitis)

8.ยุงกัด เช่น ไวรัสสมองอักเสบ (Japanese B encephalitis virus) ไวรัสโรคไข้เลือดออกเด็งกี่ (Dengue hemorrhagic fever)

9.เข้าทางปาก เช่น ไวรัสโรต้า/โรคท้องร่วงจากไวรัสโรตา (Rota virus) ซึ่งทำให้เกิดโรคท้องร่วง/ท้องเสีย (Diarrhea) และไวรัสโปลิโอ (Polio virus) ที่ทำให้เกิดโรคแขนขาลีบ เป็นต้น

ไวรัสในร่างกายและระยะฟักตัวนาน

ไวรัสอยู่ในร่างกายมนุษย์โดยอาศัยอยู่ในเซลล์ของมนุษย์ที่ไวรัสแต่ละชนิดมีความสามารถเข้าไปอยู่ได้โดยเฉพาะ ซึ่งแตกต่างกันไปยกตัวอย่างเช่น

• ไวรัสตับอักเสบ จะเข้าไปอยู่ในเซลล์ตับเท่านั้น

• ไวรัสสมองอักเสบจะเข้าไปอยู่ในเซลล์ประสาทสมองส่วนกลาง

• ไวรัสเอดส์อยู่ในเม็ดเลือดขาวชนิดทีลิ้มโฟซัยท์ (T-lymphocyte)

• ไวรัสโรคหวัดอยู่ในเซลล์บุผนังทางเดินหายใจ เป็นต้น

เมื่อไวรัสอยู่ในเซลล์และขยายตัวได้มากขึ้น อาจจะมีการรวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่จนสามารถมองเห็นได้ด้วยกล้องจุล ทรรศน์ธรรมดา (Light microscope) เรียกว่า อินคลูชั่นบอดี้ (Inclusion body) ซึ่งมักจะอยู่ในนิวเคลียสของเซลล์ที่ติดเชื้อไวรัส

ระยะฟักตัวคือเวลานับตั้งแต่ได้รับเชื้อไวรัสเข้าไปในร่างกายจนถึงเวลาที่เกิดอาการของโรค จะแตกต่างกันไปในไวรัสแต่ละชนิด เช่น

• โรคหวัดธรรมดาจะมีระยะฟักตัวประมาณ 3-7 วัน

• โรคพิษสุนัขบ้าหรือโรคกลัวน้ำมีระยะฟักตัวประมาณ 7 วันถึง 2 ปี เป็นต้น

อาหารที่ทำให้ร่างกายอ่อนแอและทำให้ไวรัสสามารถเจาะเข้าไปในเซลล์ได้

น้ำตาล -น้ำตาล 1 ช้อนชาทำลายประสิทธิภาพเม็ดเลือดขาว 75% นาน 4 ชั่วโมง

นม ก่อการอักเสบ

ถั่วเหลือง - ทำให้ขาดแร่ธาตุและทำให้เลือดข้น

เห็ด - เป็นเชื้อราที่สามารถสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวยต่อไวรัส

ผลไม้หวาน- มีน้ำตาล

ยิสต์ - สร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวยต่อไวรัส

การรับมือกับไวรัสทุกชนิดด้วยวิธีการทางธรรมชาติ

1. เพิ่มประสิทธิภาพเม็ดเลือดขาว ด้วยการพักผ่อนให้เพียงพอ รับประทานอาหารที่เป็นพรีไบโอติกและโพรบริโอติกและเพิ่มความร้อนให้กับร่างกายด้วยวิธีการใดๆก็ได้

2. เพิ่มเม็ดเลือดแดงด้วยการรับประทานอาหารที่มีธาตุเหล็กสูง (อ่านข้อมูลในหัวข้อธาตุเหล็ก)

3. เพิ่มความแข็งแกร่งของเม็ดเลือดแดงด้วยการรับประทานอาหารที่มีวิตามินซีสูง (อ่านข้อมูลในหัวข้อ วิตามินซี)

4. ทำให้ร่างกายเป็นด่าง จากอาหารที่มี โซเดียม แคลเซียม โพแทสเซียม และแมกนีเซียม

ผลิตภัณฑ์แนะนำเมื่อได้รับเชื้อไวรัส

Glube เพื่อเพิ่มเม็ดเลือดขาว

Whole c เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของเม็ดเลือดแดง

น้ำปั่นป๋า เพื่อเพิ่มเม็ดเลือดแดง

Glap เพื่อเพิ่มเม็ดเลือดแดง

K cal เพื่อเพิ่มความเป็นด่าง